Wódka

Wódka, klarowny, przeważnie pozbawiony smaku alkohol, jest uważany za narodowy trunek Rosjan i innych narodów słowiańskich tj. Polaków. Zarówno Rosjanie i Polacy przypisują sobie jego wynalezienie. Nazwa pochodzi od słowa „woda”, jest w zasadzie jego zdrobniałą formą. W krajach słowiańskich wódka jest produkowana od 600 lat!

Trochę o wódce

Wódka była pierwotnie destylowana wyłącznie z ziemniaków, lecz dziś robi się ją również ze zboża, głównie pszenicy, żyta i kukurydzy. Niektóre destylarnie jednak nie przejmują się zbytnio tradycją, przykładowo w Turcji do produkcji wódki używa się również buraków. Wódki są destylowane do bardzo wysokiej zawartości alkoholu. W większości są filtrowane przez węgiel aktywny. Niektóre odmiany węgla drzewnego są tak istotne w procesie destylacji wódki że destylarnie je opatentowały. Najlepsze wódki są trzy – a nawet czterokrotnie destylowane, a niektóre filtruje się przez dobrej jakości piasek kwarcowy.

Historia wódki na ziemiach polskich

Choć trudno to dzisiaj zweryfikować, prawdopodobnie pod koniec XIV wieku, na terenach położonych między Wisłą i Odrą produkowano i spożywano trunek, zwany gorzałką. Jednak dopiero w kronikach sądu ziemskiego województwa sandomierskiego z roku 1405, po raz pierwszy pojawia się magiczne słowo wódka – historycy odnotowali również fakt, że nieco ponad 30 lat później zostało użyte, choć nie wiadomo w jakim kontekście, w spisie dóbr miasta Dąbrówka. Początkowo zioła macerowano w alkoholu, później poddawano procesowi destylacji. Stale udoskonalano technologię produkcji, a popularność trunków szybko rosła i to wśród przedstawicieli wszystkich warstw społecznych ówczesnej polski (choć w późniejszym okresie można raczej dopatrzeć się pewnego rodzaju rozczłonkowania społeczeństwa ponieważ w szlacheckiej Polsce pijących wódkę uważano za „gorszych” od tych pijących wino czy piwo szlachciców). Produkcja alkoholu była źródłem znacznych dochodów – z czasem do kasy królewskiej, a potem miejskiej, wpływały pokaźne kwoty z tytułu istniejącego już wówczas podatku zwanego „czopowym”. Znaną nam wszystkim obecnie akcyzę opisano dopiero w roku 1658 w Voluminach Legum.

W XVI wieku trunek wciąż był uważany za lekarstwo ale był już znany do tego stopnia że w 1534 roku botanik i zielarz Stefan Falimirz w poradniku dla aptekarzy „Oziolach y o moczy gich” rozdział „O paleniu wódek” poświęcił technologii wypalania nalewek na ziołach. Nie co później w roku 1568 w Krakowie ukazał się poradnik Marcina Siennika, zatytułowany Herbarz – autor z wielkim znawstwem opisywał proces produkcji alkoholi i ich dobroczynne działanie na wiele ludzkich dolegliwości.

"Z ilustrowanej historii wódki. J.A. Baczewski"

POPULARNE MARKI WÓDKI

.